Één week Spaans
Door: Melle Keuchenius
Blijf op de hoogte en volg Melle
23 Januari 2015 | Peru, Cuzco
Een nieuw bericht vanuit (op dit moment) zonnig Cusco. Ik zet tussen haakjes op dit moment omdat Cusco een soort Nederland is in het kwadraat. Natuurlijk is het veel warmer dan bij jullie allemaal (er even vanuit gaan dat jullie allemaal in Nederland zijn), maar Cusco heeft zeer wisselend weer. In Cusco moet het minimaal één keer per dag regenen, en voor de rest wisselen zon en wolken elkaar af. De temperatuur wisselt ook heel erg in Cusco. Als de zon schijnt is het ongeveer 25 graden, maar als het dan begint te regenen rent iedereen in het hostel naar zijn kamer om een trui te pakken.
Over het hostel gesproken: Van een anonieme bron hebben wij te horen gekregen dat dit een van de beste hostels is van Zuid-Amerika. Hebben wij weer hoor.
Ons vorige hostel serveerde het gratis ontbijt om 8 uur, maar dit hostel gelukkig een half uur eerder. Waarom, vraag je je af? Elke ochtend staan wij als eerste in de rij voor het ontbijt omdat wij om half negen aan de andere kant van het centrum van Cusco moeten zijn voor onze spaans lessen. Nu klinkt dit alsof dit een enorm eind lopen is, en dat was het de eerste dag ook. We zijn voor de zekerheid op zondag maar een proefloopje gaan doen naar San Blas Spanish School. Met de hoogte (3600 meter) weet je het maar nooit. Niet alleen zorgt de school voor heel veel persoonlijke lessen (klassen van 3), maar ook voor buitenschoolse activiteiten. Zo gaan Joos en ik aankomende zondag mee op een groepsreis naar the Secret Valley. Ook hebben we gisteravond meegedaan met kooklessen van een typisch peruaans gerecht: Causa.
Na school, rond 13 uur, gaan wij meestal even langs de supermercado om boodschapjes te doen voor de lunch. Af en toe doen we dan ook boodschappen voor het avondeten, maar meestal nemen we een aanbieding van ons hostel aan. Ons hostel zorgt elke avond voor een maaltijd voor wie zich maar inschrijft. Voor 15 sol (4,70 euro) krijg je een
heerlijke, door de huishoudvrouwtjes gemaakte, peruaanse hamburger of lomo saltado (een ander typisch peruaans gerecht) inclusief een drankje naar keuze van de bar. Voor de lunch kopen we meestal iets kleins, een eitje (of vier) met een ciabatta en wat groentes. 4 eieren klinkt veel, maar vergeleken met de Peruaanse lunch is het niets. In Zuid-Amerika is de lunch namelijk de belangrijkste maaltijd van de dag. En dat is best logisch, aangezien de zon dan hoog aan de hemel staat, het verschrikkelijk warm is, en door de hoogte ook maar het kleinste trapje een enorme bergklim is. Nu zijn de Cuscorianen er wel aan gewend, of het nu hun leven op deze hoogte is, of omdat ze constant Cocabladeren aan het kauwen zijn.
Voor toeristen is het anders. Op de eerste dag dat we aankwamen hoefde we alleen het korte trapje naar onze kamer op te lopen, maar de hoofdpijn overmeesterde ons als halverwege. Nu gaat het al een stuk beter, maar het is duidelijk hoe Pepsi een Coca Cola hier hun geld verdienen. Alle belangrijke waterflessenmerken zijn van hun, en aangezien er geen drinkwater uit de kraan te krijgen is, moet je minimaal 3 flessen van 2,5 liter per dag kopen. Gelukkig is de supermarkt dus maar 50 meter lopen (naar beneden toe), drink je het water daar voor de helft al op, en kun je zonder problemen de steile heuvel naar het hostel terugvinden.
Die steile heuvel is trouwens wel heel erg fijn. Niet voor het wandelen, maar voor het fantastische uitzicht dat wij uit ons kamerraam hebben. Heel Cusco is 's avonds belicht (inclusief het mini-Rio-De-Janeiro-jezusbeeld op de heuvel en het eye-catching ''Plaza De Armas''). De rest van de kamers hebben niet zo'n schitterend uitzicht, maar je hebt vanuit de andere kamers nog steeds een prima uitzicht over heel Cusco en de omliggende bergdorpjes. De WIFI is alleen voor onze kamer goed, omdat onder onze kamer het WIFI-kastje zit, de plek waar ook een bar gevestigd is. Verder heeft het hostel een mooie open binnenplaats waar de keuken zich bevindt (die heeft nog wel een klein dakje), een kampvuurkuil en een 16e eeuws fontein. De pooltafel bevindt zich trouwens niet in de bar, maar ook buiten! Ook deze heeft een klein dakje gekregen voor de hier dagelijkse regen.
In het hostel bevindt zich een hele aardige Canadese oma, die al 6 maanden alleen op reis is. Via haar gebroken I-pad houdt ze soms even contact met haar kleinzonen van onze leeftijd, of boekt ze een vliegreis naar de andere kant van Zuid-Amerika. Deze Canadese vrouw heeft een soort gave om met iedereen een leuk gesprek te beginnen, waardoor er binnen een mum van tijd ongeveer 20 man om haar heen zijn gaan zitten, en we met zijn allen een zak chips, zelfgemaakte soep en cocasnoepjes delen. We leerden hier op de eerste dag van een Braziliaan en twee Engelsen 'Braziliaans poolen'. Als je een fout maakt, zoals een bal van de ander als eerste raken, krijgt de opponent niet twee stoten, maar in deze versie moet er een bal van de tegenstander in het holletje.
Ik denk trouwens dat Cusco in het rijtje komt mijn meest favoriete steden op de wereld. Cusco is een soort mix van Utrecht, Parijs en een schattig klein bergdorpje. Overal lopen te kleine straatjes met nog kleinere stoepjes (een stoeptegel breed) gemaakt van kasseien. Om bijna elke hoek bevindt zich wel weer een plazaleta (een kleine plaza) met een parkje. Als je gaat zitten op een van de ontiegelijk veel bankjes die om de fontein heen staan krijg je er gratis straatverkopers bij. Alle kettingen die worden gemaakt in Cusco worden verkocht via Peruaanse dames die langslopen en ze soms om je nek passen en dan zeggen dat hij je beeldig staat. Van dit probleem heeft alleen Josefien last. Ik heb meer last van de mannetjes met Rayban-zonnebrillen die zogenaamd als enige echt glas in de brillen heeft zitten. Als je dan eindelijk alle mannetjes en vrouwtjes (-tjes, want ze zijn ongeveer twee keer zo klein als de gemiddelde Nederlander) hebt afgeschud kun je genieten van de totaal niet opdringerige Inca-omaatjes die op de rand van de fontein gaan zitten en met Lamawol om hun voet gebonden de mooiste sjalen maken.
Kortom, de stad is enorm gezellig, overvol met backpackers, hostels, restaurantjes met het meest prachtige uitzicht, straatverkopers, en heel veel taxis.
Omdat het vandaag de laatste dag van de week lang Spaanslessen was, nam onze leraar ons mee naar het chocolademuseum. Onderweg liepen we over een klein straatje waar wij iedere dag naar school over lopen. Wat ons nog niet was opgevallen is dat er op dat straatje precies goed de verhouding te zien is van de voertuigen in Cusco. Op de honderd auto's die er rijden zijn er 96 taxi's, 1 persoonlijke auto en 3 politieauto's.
We liepen verder en kwamen aan bij het chocolademuseum. Van het museum is er eerlijk gezegd niet veel meer over, maar goed. Na de vier bordjes over de geschiedenis van chocolade te hebben gelezen, liepen we recht in de armen van een proefbar. En de chocolade was in dit geval niet hard, maar als een liqeur gemixt. Alles in Peru wordt gemixt met Pisco, inclusief alle chocola. Bij de proefbar mag je onberkt shotjes chocolade-sinaasappel-pisco nemen, gewoon om te proeven hoe het smaakt. Na een enorme chocoladefondue die we toch maar hebben gekocht zijn we weer met een vol chocoladebuikje naar huis gelopen. De heuvel weer op.
Tot de volgende!
Melle en Joos
Over het hostel gesproken: Van een anonieme bron hebben wij te horen gekregen dat dit een van de beste hostels is van Zuid-Amerika. Hebben wij weer hoor.
Ons vorige hostel serveerde het gratis ontbijt om 8 uur, maar dit hostel gelukkig een half uur eerder. Waarom, vraag je je af? Elke ochtend staan wij als eerste in de rij voor het ontbijt omdat wij om half negen aan de andere kant van het centrum van Cusco moeten zijn voor onze spaans lessen. Nu klinkt dit alsof dit een enorm eind lopen is, en dat was het de eerste dag ook. We zijn voor de zekerheid op zondag maar een proefloopje gaan doen naar San Blas Spanish School. Met de hoogte (3600 meter) weet je het maar nooit. Niet alleen zorgt de school voor heel veel persoonlijke lessen (klassen van 3), maar ook voor buitenschoolse activiteiten. Zo gaan Joos en ik aankomende zondag mee op een groepsreis naar the Secret Valley. Ook hebben we gisteravond meegedaan met kooklessen van een typisch peruaans gerecht: Causa.
Na school, rond 13 uur, gaan wij meestal even langs de supermercado om boodschapjes te doen voor de lunch. Af en toe doen we dan ook boodschappen voor het avondeten, maar meestal nemen we een aanbieding van ons hostel aan. Ons hostel zorgt elke avond voor een maaltijd voor wie zich maar inschrijft. Voor 15 sol (4,70 euro) krijg je een
heerlijke, door de huishoudvrouwtjes gemaakte, peruaanse hamburger of lomo saltado (een ander typisch peruaans gerecht) inclusief een drankje naar keuze van de bar. Voor de lunch kopen we meestal iets kleins, een eitje (of vier) met een ciabatta en wat groentes. 4 eieren klinkt veel, maar vergeleken met de Peruaanse lunch is het niets. In Zuid-Amerika is de lunch namelijk de belangrijkste maaltijd van de dag. En dat is best logisch, aangezien de zon dan hoog aan de hemel staat, het verschrikkelijk warm is, en door de hoogte ook maar het kleinste trapje een enorme bergklim is. Nu zijn de Cuscorianen er wel aan gewend, of het nu hun leven op deze hoogte is, of omdat ze constant Cocabladeren aan het kauwen zijn.
Voor toeristen is het anders. Op de eerste dag dat we aankwamen hoefde we alleen het korte trapje naar onze kamer op te lopen, maar de hoofdpijn overmeesterde ons als halverwege. Nu gaat het al een stuk beter, maar het is duidelijk hoe Pepsi een Coca Cola hier hun geld verdienen. Alle belangrijke waterflessenmerken zijn van hun, en aangezien er geen drinkwater uit de kraan te krijgen is, moet je minimaal 3 flessen van 2,5 liter per dag kopen. Gelukkig is de supermarkt dus maar 50 meter lopen (naar beneden toe), drink je het water daar voor de helft al op, en kun je zonder problemen de steile heuvel naar het hostel terugvinden.
Die steile heuvel is trouwens wel heel erg fijn. Niet voor het wandelen, maar voor het fantastische uitzicht dat wij uit ons kamerraam hebben. Heel Cusco is 's avonds belicht (inclusief het mini-Rio-De-Janeiro-jezusbeeld op de heuvel en het eye-catching ''Plaza De Armas''). De rest van de kamers hebben niet zo'n schitterend uitzicht, maar je hebt vanuit de andere kamers nog steeds een prima uitzicht over heel Cusco en de omliggende bergdorpjes. De WIFI is alleen voor onze kamer goed, omdat onder onze kamer het WIFI-kastje zit, de plek waar ook een bar gevestigd is. Verder heeft het hostel een mooie open binnenplaats waar de keuken zich bevindt (die heeft nog wel een klein dakje), een kampvuurkuil en een 16e eeuws fontein. De pooltafel bevindt zich trouwens niet in de bar, maar ook buiten! Ook deze heeft een klein dakje gekregen voor de hier dagelijkse regen.
In het hostel bevindt zich een hele aardige Canadese oma, die al 6 maanden alleen op reis is. Via haar gebroken I-pad houdt ze soms even contact met haar kleinzonen van onze leeftijd, of boekt ze een vliegreis naar de andere kant van Zuid-Amerika. Deze Canadese vrouw heeft een soort gave om met iedereen een leuk gesprek te beginnen, waardoor er binnen een mum van tijd ongeveer 20 man om haar heen zijn gaan zitten, en we met zijn allen een zak chips, zelfgemaakte soep en cocasnoepjes delen. We leerden hier op de eerste dag van een Braziliaan en twee Engelsen 'Braziliaans poolen'. Als je een fout maakt, zoals een bal van de ander als eerste raken, krijgt de opponent niet twee stoten, maar in deze versie moet er een bal van de tegenstander in het holletje.
Ik denk trouwens dat Cusco in het rijtje komt mijn meest favoriete steden op de wereld. Cusco is een soort mix van Utrecht, Parijs en een schattig klein bergdorpje. Overal lopen te kleine straatjes met nog kleinere stoepjes (een stoeptegel breed) gemaakt van kasseien. Om bijna elke hoek bevindt zich wel weer een plazaleta (een kleine plaza) met een parkje. Als je gaat zitten op een van de ontiegelijk veel bankjes die om de fontein heen staan krijg je er gratis straatverkopers bij. Alle kettingen die worden gemaakt in Cusco worden verkocht via Peruaanse dames die langslopen en ze soms om je nek passen en dan zeggen dat hij je beeldig staat. Van dit probleem heeft alleen Josefien last. Ik heb meer last van de mannetjes met Rayban-zonnebrillen die zogenaamd als enige echt glas in de brillen heeft zitten. Als je dan eindelijk alle mannetjes en vrouwtjes (-tjes, want ze zijn ongeveer twee keer zo klein als de gemiddelde Nederlander) hebt afgeschud kun je genieten van de totaal niet opdringerige Inca-omaatjes die op de rand van de fontein gaan zitten en met Lamawol om hun voet gebonden de mooiste sjalen maken.
Kortom, de stad is enorm gezellig, overvol met backpackers, hostels, restaurantjes met het meest prachtige uitzicht, straatverkopers, en heel veel taxis.
Omdat het vandaag de laatste dag van de week lang Spaanslessen was, nam onze leraar ons mee naar het chocolademuseum. Onderweg liepen we over een klein straatje waar wij iedere dag naar school over lopen. Wat ons nog niet was opgevallen is dat er op dat straatje precies goed de verhouding te zien is van de voertuigen in Cusco. Op de honderd auto's die er rijden zijn er 96 taxi's, 1 persoonlijke auto en 3 politieauto's.
We liepen verder en kwamen aan bij het chocolademuseum. Van het museum is er eerlijk gezegd niet veel meer over, maar goed. Na de vier bordjes over de geschiedenis van chocolade te hebben gelezen, liepen we recht in de armen van een proefbar. En de chocolade was in dit geval niet hard, maar als een liqeur gemixt. Alles in Peru wordt gemixt met Pisco, inclusief alle chocola. Bij de proefbar mag je onberkt shotjes chocolade-sinaasappel-pisco nemen, gewoon om te proeven hoe het smaakt. Na een enorme chocoladefondue die we toch maar hebben gekocht zijn we weer met een vol chocoladebuikje naar huis gelopen. De heuvel weer op.
Tot de volgende!
Melle en Joos
-
23 Januari 2015 - 23:11
Sandra:
Superleuk bericht weer jongens, zo uitgebreid! En beter te volgen dan skype toch ;) -
24 Januari 2015 - 00:07
Martin:
wat een heerlijk verhaal, een promotie voor cusco, daar kan de plaatselijke vvv een puntje aanzuigen. Goed leven zo. -
24 Januari 2015 - 00:36
Marco:
Heerlijk verhaal weer, leuk om jullie avonturen mee te bekeven. Haalt ook zo lekker mijn afgelopen zomervakantie in Argentinie met mooie herinneringen, vooral aan de Andes, naar boven. Dank!! -
24 Januari 2015 - 09:42
Oma Toos:
dit was weer een heel leuk verslag. Je schrijft heel beeldend, Melle! -
24 Januari 2015 - 10:02
Inge:
Ik reis gewoon een beetje met jullie mee door die top-verhalen! Ga zo door, de volgende in het Spaans graag!! -
26 Januari 2015 - 11:18
Mart:
Ja, ja jij geniet daar maar heerlijk. Fijn om te lezen allemaal. Ik wil ook! -
26 Januari 2015 - 14:31
Ella Oma:
ik ben gewoon jaloers op jullie! hier is het ,t saaiste weer wat je maar kunt bedenken. Anthon ishet daarmee eens: een miezerig regentje! Leuk om jullie ervaringen in zon en hoogte te delen. Dat was hetvooreen momentje, Oma Ella. -
27 Januari 2015 - 18:47
Ella:
Leuk,dat je nu spaans leert,had je daar eerder al iets aan gedaan?
Ik ben een beetje jaloers op je -
29 Januari 2015 - 20:17
Melle Keuchenius:
Hoi allemaal, bedankt voor jullie reactie op de blog! We vinden jullie reacties echt heel leuk, en lezen ze constant aan elkaar voor.
Speciaal een antwoord op oma Ella: Nee, we hebben nooit iets gedaan aan Spaans, alleen maar deze anderhalve week in Cusco. En het is echt heel leuk!
-
02 Februari 2015 - 18:58
PF:
Erg leuk Melle!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
